De ochtend van ons vertrek haakte "good old" Mario echter af, zijn zus ligt in het ziekenhuis, en kreeg ik een andere gids aangeboden. Het mag geen verassing zijn dat zijn naam ook op -io eindigd, Emillio. Een wat jongere gast. Vol verhalen.
Tijdens de twee dagen klimmen naar het hoge kamp (5700mtr) kreeg ik een steeds slechter beeld van em. Al dertig keer had hij de berg beklommen, maar nog nooit buiten het seizoen (nu dus), terwijl hij al wel tig keer aan de rand van een gletscherspleet was blijven hangen, de verschillende toeristen konden hem (en zichzelf) dan ternauwernood redden. Ja, feest! Daar ga ik uren lang mee over een gletscher sjouwen...met veel verse sneeuw... Het zat me niet lekker.
De avond dat we in het hoge kamp aankwamen begon het als een dolle te sneeuwen. Ik lag warm in mijn tentje, maar kreeg de negatieve gedachten niet uit mijn hoofd. De pachimama wilde niet branden. Emillio kwam met een van een rots gesloopte tibetaans gebedsvlaggetjeslijn tje aanzetten. De slechte voortekenen stapelden zich op.
We vertrokken te laat, liepen naar mijn zin te lang zonder stijgijzers. Mijn carabiner bleek ongezekerd. Er ontbrak 1 gaitor. Het touw gerafeld. Ik was kwaad, want alles was dik voor mekaar hadden ze me 3000 meter lager beloofd...nee, je hoeft de spullen niet te checken...
Tot overmaat van ramp bleek Emillio bleek nog nooit een 8je geknoopt te hebben, daar sta je dan net onder de 6000 meter, met een of andere coffeeshopmongool.
We hadden het gebied met de "kleine" gletscherspleten al achter de rug, om vervolgens aan het gebied te beginnen waar de sneeuwbruggen spleten ter grote van een huis, nee, onoverdreven, kerk overspannen. Volgens Emillio duurde het nog wel een uur voor de zon op kwam. Wat?! En de terugweg dan?! Die zon doet zeker niks met de sneeuw?! Ophouden ermee! Ik draai om, dit is mijn top.
Het uitzicht was prachtig. Ongekend. De afdaling bizar. In ijzige stilte 3000 hoogte meters in 1 middag afdalen. Ik zit hier met hels pijnlijke knieen in La Paz achter de computer. Ik realiseer me dat ik een hoop geleerd heb, en bijvoorbeeld de volgende keer meer spullen uit Nederland of La Paz meeneem. De volgende keer is in ieder geval niet meer tijdens deze reis. Geen hoge toppen meer voor mij de komende maanden. Een paar cursussen, en wat oefenen in de Alpen, dat lijkt me wel wat. De derde wereld blijkt niet echt de plek om gletscher-ervaring op te doen.
Ik weet wat ik te verliezen heb.
Laguna Glacial
Campo Alto. Ik ben trots op mn tentje.
"Top" ochtend
Zo donker voelde ik me ook.
Zoek de spleet. (links een hoekje Titicacameer)
De beloning was er toch wel!
1 opmerking:
dude!!!!!!!!!!
cool man.
Een reactie posten