Pampas y Selva

8 dagen zijn we weggeweest. Eerst de pampa, ofwel het moerasland hier in de buurt. Fantastisch! Wat een beesten! We zijn veelal met onze kano op pad geweest om te spotten, en brachten de tijd verder vissend door. De mensen in ons kamp waren er erg blij mee, schijnbaar is catfish erg lekker. We zagen er verdomd weinig van terug.

Het is verleidelijk een lijstje te maken met de verschillende beesten. Laat ik dat maar niet doen. Het zwemmen met roze dolfijnen was bizar. Ze (1 mtr) bezetten een gedeelte van de rivier om hun jongen te beschermen tegen de (ongelooflijk talrijke) kaaimannen, alligators en pirañas. Het was dus veilig volgens onze gids. Zalig.

Verder zijn we lang op zoek geweest naar anacondas. Uren in open veld door de zompige modder sleuren, tot bij een meer, waar de zoektocht obsessie-achtige trekken begon te vertonen. Tot je liezen in een meer, vaak iets hards (krokodilachtigs) tegen je laars, en vervolgens een grote kolk voor je neus ...mmm. Ik bennie bang. Helaas zijn we zonder serpienten gebleven. We mogen in onze handjes klappen met het zien van de toekan (nu eens niet verlicht) en brul-apen (sinds mijn broertjes klein waren niet meer gespot). Beide van op de rode lijst van bedreigde diersoorten.

Paradijsvogels

Alligator

Capibarapootje

Alles in- en rondom dit slootje!

That'd better be a dolphin!

Vaste prik...

Na deze tour hebben we een dronken nacht beleefd terug in Rurre. Gevolgd door een paniekerige ochtend (we vertrokken onverwacht vroeg en hadden weinig voorbereid). For a tour in the Selva that is, cinqo dias. We verbleven 3 nachten in een traditionele hut aan de rivier, met onze gids en kokkin (indiginos). Ze lieten ons zien hoe het traditionele leven hier is. Nicolas' (gids) voorliefde voor vissenkoppen boven een goed stuk vlees was indrukwekkend.

Iedereen had het naar z´n zin. Ruud en ik hadden deze trip georganiseerd, maar kregen gezelschap van Loic (Fransman met buikgriep) en Oscar (Spanjaard, fotograaf). Geweldige gasten!

We hebben veel achter wilde zwijnen aangeslopen, maar hebben bovenal enorm genoten van de rijkheid en diversiteit van de Madidi-selva. Het hoogtepunt was de laatste 2 dagen. Een trekking naar een afgelegen kamp. The middle of nowhere. Ik geloof niet dat ik ooit zo ver weg geweest ben.
Het kampje werd permanent bewoond door agressieve insecten. Met name het soort dat de voorkeur heeft je in je hoofd te bijten (mijn Jeff Corwin hoed werkt prima). Maar was -zeker in de avond- een waar paradijs. Een eiland in een groene oceaan. Tijdens een wandeling in de buurt zijn we maar 2 keer verdwaald (met gids). Hakken met die Machette!

Mijn broek is zelf teruggelopen naar Rurre, 8 dagen modder, water, zweet, slijm, rook, termieten, deet, sap, mayonaise (!) en andere ellende turned it alive!

Jeff (shoes voor indigos) en Loic.

Spidermonkey

Pachibamba, offeren aan de aarde voor een goede tour. Cocabladeren, sigaretten en 90% alcohol (om te drinken!!)

Proteineboost (larve uit een zelfgeraapte rotte vrucht)

3 chimansees en een gorilla

De groene hel