Tijdens de voorbereiding voor de bergtochten van de afgelopen 2 jaar heb ik ontdekt dat wielrennen echt mijn ding is. Het grote pluspunt: het kan vanaf je voordeur uitgeoefend worden. Prachtig. Ik hoop dat het wielervirus chronisch is.
Een RedBullRaceMachine werd aangeschaft en gepimpt. Een licentie werd aangevraagd. De profi-pakjes aangetrokken. De beentjes geschoren. De gehele winter heb ik me dolgespind en begin april stond ik aan de start van mijn eerste criterium; Rundum Uedem. Daar ben ik ook blijven staan, want met groot Duitsch gebaar werd ik geweigerd. Zonder pasje geen start. Nein! Snik.
Genietend van het voorjaar heb ik doorgetraind. Me niet laten afschrikken door een verstuikte enkel. Gewoon >8uur per week op de fiets. Progressie! De wedrennersrondjes werden gretig afgewerkt met als hoogtepunt een lange ontsnapping met 3 man uit de A2. Van Frasselt tot Tivoli.Het nieuwe doel was Les Trois Ballons. 205 km cyclosportive door de Vogezen. >4000 hoogtemeters. Mijn eerste tocht in de bergen. Een inrijtochtje deed me twijfelen. Heb ik een te groot verzet gestoken? Ik heb geen fout gemaakt. Goed gegeten, mooie groepjes gezocht, met ritme onder mijn omslagpunt geklommen. Altijd al in gedachten bij de eindklim naar Le Planche des belles filles. Sprookjesachtige naam. 5 km pure ellende. Grotendeels 10 a 11%. Een half uur lang jezelf voorhouden dat afstappen geen optie is. Terwijl je lichaam erom schreeuwt. Het laatste stuk vlakt uit. Een sprintje. Nog 2 man voorbij. Kramp in beide kuiten. Aplaus! 7 uur 52 minuten. Dit doe ik nooit meer. Maar 10 minuten later toch weer wel.
Beloning
Feest, zon
Sterke verhalen
1 biertje
En afdalen naar de camping
60km/uur
Een gat in de weg
Nooit gezien
Wel het asfalt
En de berm
Van heel dichtbij
Ztay Down
Tzat waz verrie speqtaquelar
Gewoon weer de fiets op
Bier en ibuprofen
En nu?
Thuis
Sterke verhalen
Een gebroken arm
Dan maar even schrijven
Met links
