Op de boot en tijdens de eerste dag in Puerto Natales hebben we besloten zoveel mogelijk tijd in de bergen door te brengen. In een van de mooiste parken ooit. Torres del Paine.
We hebben een teampje samengesteld, om deze 8 dagen, 120+ km, veul kilo`s en steile paden te bedwingen. Dat we zoveel zouden lachen, zoveel onbeschrijflijk moois zouden zien, zo zouden afzien (al is dat relatief)...man het wordt eentonig...hadden we niet voorzien...
De sterke verhalen vertellen we over een maandje wel.
Kilometer nul, schoon, geschoren: Christian (CH, neuken?), Daphne (NL, He du komm mahl her..), David (GB, dondeej estah el Vinoow Tintoow), Sjoerd (NL, moonen!), Tascha (US, 10kg of nikon), niet op de foto Robert (UK, Si!!) en de Torres die we na dag 1 niet meer gezien hebben.
Na 500 meter dit al!!!
En óf ze het naar haar zin had!
Wij allebei natuurlijk..
Lago- en Glaciar Dickson
Tijdens de klim naar Campento Los Peros
Klimmen naar Passo Gardner
Het uitzicht over de pas.
Bizar mooi!
Zo reageren een zwitser, engelsman en amerikaanse op de plotselinge- geheel onverwachte beschaving van de "W" na dagen noodles en pap. Of we gelachen hebben?
Richting Vallee Francais
ff chillen..
De voorbode van veel regen en tentverslindende rukwinden (niet de onze)
Een totaal verregende ochtend klimmen naar de Torres tijdens de laatste dag. De dames is volle afdaling. Can't have it all.
Hoeveel mensen kun je blij maken met dat laatste beetje benzine in een msr brander!
Heel vies, heel moe, heeeeeel voldaan.
7 jaar trouwe dienst, nu ruiken ze naar mest en bezorgen me voor het eerst blaren. Nog 1 tocht en dan op teva's naar Amsterdam.
